Emerytura

Emerytura osób, które płaciły składkę w kilku krajach UE (np. w Polsce i Wielkiej Brytanii)

Unia Europejska nie posiada jednolitego systemu emerytalno-rentowego. Wprost przeciwnie, każde państwo członkowskie ma własne wymogi, które należy spełnić, aby otrzymać emeryturę. Nie mniej jednak, wszędzie obowiązują następujące zasady:

1. Cudzoziemiec nie może być dyskryminowany przez przepisy emerytalne państwa, w którym pracuje.

2. Niezależnie od narodowości, obywatela Unii Europejskiej obowiązują przepisy emerytalne kraju, w którym jest zatrudniony (Employee) lub samozatrudniony (Self-employed).

Osoby, które w okresie aktywności zawodowej, płaciły składki emerytalne w dwóch lub więcej krajach Unii Europejskiej (np. Polsce i Wielkiej Brytanii) mogą:

• Ubiegać się o świadczenia emerytalne jednocześnie we wszystkich państwach UE, w których spełniły wymogi uprawniające do emerytury – przykładowo obowiązkowy okres płacenia składki ubezpieczeniowej. Oznacza to, że osoba, która nabyła praw do emerytury przykładowo zarówno w Polsce jak i Wielkiej Brytanii powinna otrzymać obydwa świadczenia.

• W ramach procedury zwanej ‘koordynacja wspólnotowych emerytur” zsumować okresy, w których płaciły składki emerytalne w różnych państwach UE, jeżeli przykładowo w jednym z nich nie spełniły warunków koniecznych od uzyskanie emerytury – najczęściej zbyt krótki okres płacenia składki emerytalnej. W takim wypadku, po osiągnięciu wieku emerytalnego należy wystąpić do odpowiedniego urzędu w państwie, gdzie świadczenie będzie wypłacane, o naliczenie (przeniesienie) okresu składkowego z jednego kraju do drugiego, przykładowo z Polski do Wielkiej Brytanii.